Όταν ὁ νεαρός Εμμανουήλ ἐτελείωσε τάς σπουδάς του, ανέλαβε τήν διεὐθυνσιν τῆς πατρικῆς σχολῆς καί εἰς σὐντομον χρονικόν διάστημα άνεγνωρίσθη ως ε'νας άπό τούς πλέον λαμπρούς διδασκάλους τῆς ψυχορραγούσης πόλεως. Μεταξύ τῶν μαθητών του, πού διέπρεψαν άργότερον, ήσαν ὁ Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος, ὁ πρώτος μετά τήν πτώσιν τῆς Πόλεως Πατριάρχης-, ὁ Θεόδωρος Άγαλλιανός, ὁ Θεοφάνης Μητροπολίτης Μήδειας καί ὁ αδελφός του Ιωάννης ὁ Ευγενικός.
Άλλα ὁ θεῖος ἔρως δέν άφησε τόν Εμμανουήλ νά παρασυρθῆ ἀ-πό τήν γεμάτην υποσχέσεις λαμπράν καριέραν τοΰ διδασκάλου, οΰτε αί λίαν φιλικαί σχέσεις του με τόν αυτοκράτορα τόν εμπόδισαν νά άπαρνηθῆ τόν κόσμον καί νά καταφυγή εἰς τήν νῆσον τών Πριγκηποννήσων Άντιγόνην, πλησίον τοΰ φημισμένου άσκητοϋ Συμεώνος. Ἐκεῖ ἔμεινεν αγωνιζόμενος πνευματικώς ἐπί δύο ἔτη καί μετά, κατόπιν τών τουρκικών επιδρομών εἰς τάς νήσους, ήλθε μέ τόν γέροντα του εἰς τήν περίφημον τότε Μονήν τοΰ Αγίου Γεωργίου τών Μαγγάνων, εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν.
Ό μοναχός Μάρκος ἐσυνέχισε καί εἰς τήν νέαν μετάνοιάν του τήν σκληράν άσκητικήν ζωήν. Εἰς τήν μονήν τών Μαγγάνων, ὁ άγιος Μάρκος συνέθεσε σχεδόν τά περισσότερα άπό τά 100 ἔργα του πού ἔχουν διασωθῆ μέχρι σήμερον. Ιδιαιτέρως σημαντικά είναι τά ἔργα πού ἔγραψεν εναντίον τών λατινοφίλων αντιπάλων τοΰ αγίου Γρηγορίου τοΰ Παλαμά, τόν ὁποῖον ἐσέβετο πολύ καί τόν είχε ώς πρότυπόν του. Εἰς τήν Μονήν αὐτήν ὁ Μάρκος ἔλαβε καί τό χρῖσμα τῆς ἰερωσύνης, κατόπιν πιέσεως, διότι ὁ ϊδιος ἐθεωροΰσε τόν εαυτόν του άνάξιον διά τέτοιον ὐψηλόν λειτούργημα. Σύντομα δέ απέκτησε καί φήμη ν καλοΰ πνευματικού, δι' αὐτό πολλοί κληρικοί καί λαϊκοί ἔγραφον εἰς τόν άγιον ζητώντες τήν γνώμην του ἐπί διαφόρων ζητημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου