Στη Βάπτισή Του ο Ιησούς ενθρονίζεται από τον Θεό ως πνευματικός ηγέτης του νέου κόσμου της Χάριτος

Στη Βάπτισή Του ο Ιησούς ενθρονίζεται από τον Θεό ως πνευματικός ηγέτης του νέου κόσμου της Χάριτος του Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου
Ματθαίος 3,5-6: «Τότε εξέρχονταν προς τον Ιωάννη (τον Πρόδρομο και Βαπτιστή) τα Ιεροσόλυμα και ολόκληρη η Ιουδαία και όλα τα περίχωρα του Ιορδάνη και βαπτίζονταν απ’ αυτόν στον Ιορδάνη ποταμό [έμπαιναν στο νερό μέχρι το λαιμό], αφού ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΝ τις αμαρτίες τους» [δεν έλεγαν τις αμαρτίες τους ιδιωτικά και στην ατομική τους προσευχή, αλλά μπροστά στον Ιωάννη, ήτοι όπως συνηθίζεται στην Εκκλησία να εξομολογούμαστε ενώπιον του ιερέα- παραβάλετε το Ιω. 20, 22-23: «φύσηξε (ο αναστημένος Ιησούς) στα πρόσωπά τους (των μαθητών Του) και τους λέει: “Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες. Σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι”» – δείτε και Ματθ. 18,18: «Αλήθεια σας λέγω, ότι όσα δέσετε στη γη, θα είναι δεμένα στον ουρανό, και όσα λύσετε στη γη, θα είναι λυμένα στον ουρανό»].

Ματθαίος 3,13: «Τότε έρχεται ο Ιησούς από τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη, προς τον Ιωάννη, για να βαφτιστεί από αυτόν» [Ο Χριστός δεν κάνει διακρίσεις. Βαπτίστηκε μάλιστα ανάμεσα σε δικαίους και αδίκους. Ταπεινά μπαίνει στη σειρά. Σε ηλικία 30 ετών βγαίνει από την αφάνεια, αρχίζει το δημόσιο μοναδικό έργο Του για τη λύτρωση του κόσμου].
Ιωάννης 1,29-31: «Βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησού να βαδίζει προς το μέρος του και λέει: “Να ο ΑΜΝΟΣ του Θεού [όχι όπως τον ήθελαν τότε, σαν πολιτικό και επαναστάτη κατά της Ρώμης στρατιωτικό ηγέτη, αλλά ως ο Πάσχων Δούλος του Ησαΐα, ο Εκλεκτός που θα προσφέρει τον εαυτόν του θυσία υπέρ των άλλων] που ΣΗΚΩΝΕΙ την αμαρτία του κόσμου (τον περιμένουν δηλαδή δοκιμασίες, θλίψεις, θάνατος). [Επισημαίνεται στην βάπτισή Του η σταυρική του θυσία. Ως Δούλος του Θεού ήρθε να μαρτυρήσει για να ζήσει ο κόσμος. Κι εμείς οφείλουμε με τον ίδιο τρόπο να μαρτυρούμε την αλήθεια μετέχοντες στην ζωή και θυσία Εκείνου]. Αυτός είναι για τον οποίον είπα: Ύστερα από μένα έρχεται ένας άντρας που είναι ανώτερός μου, γιατί ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΩ [εννοεί ότι ο Χριστός προϋπήρχε ως αιώνιος Θεός]. Και εγώ κάποτε δεν ήξερα ποιος (πραγματικά) είναι [ότι είναι ο Υιός του Θεού το έμαθε ο Πρόδρομος από θείο φωτισμό]. Για να φανερωθεί όμως στο λαό Ισραήλ, γι’ αυτό ήρθα και βαπτίζω με νερό”» [επομένως όλες οι προφητείες κατατείνουν και αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Ιησού τον προαναγγελθέντα Μεσσία].
Ματθαίος 3,14-17: «Ο Ιωάννης τον εμπόδιζε όμως να βαπτιστεί [από ταπείνωση] λέγοντας: “Εγώ έχω ανάγκη ΑΠΟ ΣΕΝΑ να βαφτιστώ, κι εσύ έρχεσαι προς εμένα;” [αυτό προαναγγέλλει το μετέπειτα εκκλησιαστικό βάπτισμα]. Αποκρίθηκε τότε ο Ιησούς και του είπε: “Άφησε αυτά επί του παρόντος, γιατί έτσι είναι πρέπον σε μας, ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ό,τι προβλέπει το σχέδιο του Θεού” [έγινε ο Χριστός υπό τον Νόμον, ταπεινώθηκε, ‘ίνα ημείς υψωθώμεν’, διότι ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από εξομολόγηση και βάπτισμα – εκπληρώνει άλλωστε όλες τις προφητείες που προειπώθηκαν γι’ Αυτόν στην Π.Δ. – δηλώνει ακόμη ότι οφείλουμε να ακολουθούμε στη ζωή μας τις εντολές του Θεού]. Τότε ο Ιωάννης δεν του έφερε άλλη αντίρρηση. Και μόλις βαφτίστηκε ο Ιησούς, ΕΥΘΥΣ ΑΝΕΒΗΚΕ από το νερό [δεν είχε αμαρτίες να εξομολογηθεί ως αναμάρτητος]. Και ιδού, ΑΝΟΙΧΤΗΚΑΝ σ’ αυτόν οι Ουρανοί [συμφιλιώνεται και πάλι μέσω Αυτού ο Θεός με την πεσμένη πνευματικά ανθρωπότητα], και είδε το ΠΝΕΥΜΑ του Θεού να κατεβαίνει [φανερώνει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ζωντανή ύπαρξη και όχι ενέργεια και δύναμη του Θεού] ΣΑΝ περιστέρι [το περιστέρι συμβολίζει την ακακία, ειρήνη, δικαιοσύνη, ελευθερία, ελπίδα του νέου κόσμου του Θεού και την θεία Χάρη που επισκιάζει τα ανθρώπινα] και να έρχεται ΠΑΝΩ ΤΟΥ [έχρισε ο Παράκλητος τον Ιησού –και δεν χρίστηκε με απλό λάδι όπως οι βασιλείς, ιερείς και προφήτες- ως ηγέτη της νέας σωσμένης ανθρωπότητας, δηλαδή της Εκκλησίας]. Και ακούστηκε τότε ΦΩΝΗ από τους Ουρανούς [η φωνή δείχνει την χαρά του Θεού Πατέρα γι’ Αυτόν. Τον ενθρονίζει ως Μεσσία. Αναγνωρίζει ότι είναι ο αγαπημένος του Υιός], που έλεγε: “ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ, αυτός είναι ο εκλεκτός μου”» [και οι πιστοί αποκτούμε την κατά χάριν υιοθεσία δια του Βαπτίσματος και στη συνέχεια δια του Χρίσματος γινόμαστε κοινωνοί, μέτοχοι των ευεργεσιών του Θεού].
Ιωάννης 1,32-34: «Και έδωσε μαρτυρία (δημόσια) ο Ιωάννης [να μην δειλιάζουμε να ομολογούμε την χριστιανική μας ιδιότητα], λέγοντας: “Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστέρι από τον Ουρανό και να μένει πάνω σ’ αυτόν. Εγώ δεν τον ήξερα (ποιος στ’ αλήθεια ήταν), αλλά εκείνος που με έστειλε να βαφτίζω με νερό, Εκείνος μου είπε [στους προφήτες και στους αγίους μιλά το Άγιο Πνεύμα και αποκαλύπτει, προς σωτηρία όλων, τα θαυμάσια του Θεού]: ‘Πάνω σ’ όποιον δεις το Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει, αυτός είναι που βαφτίζει με Πνεύμα Άγιο’. Και το είδα εγώ αυτό, και το ομολόγησα μπροστά σε όλους, πως ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ”».