Τό 1436 καί ἐνῶ ακόμη ήτο ιερομόναχος ὁ Πατριάρχης Αλεξανδρείας τόν διορίζει ως ἀντιπρόσωπόν του εἰς τήν συγκληθεῖσαν σύνοδον διά ἔνωσιν τῶν ἐκκλησιῶν. Τό ϊδιον ἔτος ὁ αυτοκράτωρ Ιωάννης ὁ Παλαιολόγος τόν αναγκάζει νά δεχθῆ τόν Μητροπολιτικόν θρόνον τῆς Εφέσου πού είχε χηρεύσει ἐκεῖνον τόν καιρόν.
Ό αυτοκράτωρ δείχνει τήν μεγάλην ἐκτίμησιν πού ἔτρεφεν εἰς τόν άγιον Μάρκον διορίζοντας τον γενικόν ἔξαρχον τῆς συνόδου. Ούτως ὁ άγιος ήναγκάσθη νά άκολουθήση τόν Πατριάρχην καί τήν λοιπήν άντιπροσωπείαν εἰς τήν Ἰταλίαν.
Ό άγιος Μάρκος έπῆγεν εἰς τήν σύνοδον μέ τάς καλυτέρας προθέσεις καί ἔδειξε τήν διαλλακτικότητα του μέ τόν λόγον πού συνέθεσε διά τόν πάπαν, προτού ακόμη αρχίσουν αἰ ἐργασίαι τῆς συνόδου εἰς τήν Φερράραν. Μερικοί μάλιστα Ὁρθόδοξοι αντιπρόσωποι παρεξήγησαν τόν Μάρκον διά τήν διαλλακτικότητα τοΰ ύφους του εἰς τόν διάλογον μέ τόν καρδινάλιον Κεσσαρίνι, καί άπήτησαν ὁπως εἰς τό ἐξῆς ὁμιλῆ ὁ Βησσαρίων, Μητροπολίτης Νικαίας.
Τό πρώτον θέμα τών συζητήσεων ήτο τό καθαρτήριον πΰρ. Τοΰ Βησσαρίωνος άδυνατοΰντος λόγω άνεπαρκοΰς θεολογικής καταρτίσεως νά ὁμιλήση, ώμίλησε διά τούς Ὁρθοδόξους ὁ άγιος Μάρκος, ἐκφωνήσας ἐπί τοΰ θέματος τέσσαρες αντιρρητικούς λόγους.
Αι κρυστάλλινοι ορθόδοξοι απόψεις, ως ἐπαρουσιάσθησαν άπό τόν άγιόν μας, ἐνεθουσίασαν τόν αυτοκράτορα, ὁ ὁποῖος προσέβλεπεν εἰς τόν Μάρκον ῶς τόν μόνον Ὁρθόδοξον θεολόγον πού ήδύνα-το νά άπαντα ευχερώς εἰς τούς λόγους τών παπικών. Άλλα ὁ περί τά θεῖα άσχετος βυζαντινός αυτοκράτωρ ήλπιζεν ὁτι αἰ ορθόδοξοι απόψεις θά ἐπεκράτουν, μή γνωρίζων ὁτι οί παπικοί θά επέμεναν αμετακίνητοι εἰς τάς πλάνας των. Δι' αυτόν τόν λόγον, ὁταν είδεν ὁτι ή παράλογος επιμονή τών λατίνων θά ἐναυαγοΰσε τόν πολιτικόν του σκοπόν ήτοι τήν ἔνωσιν τών δύο εκκλησιών καί τήν ἐξ αύτῆς άναμενομένην παπικήν βοήθειαν δι' άντιμετώπισιν τών Τούρκων ῆρχισε νά πιέζη τούς Ὁρθοδόξους νά ακολουθήσουν μίαν ήπιωτέραν ή καλύτερον ἐνδοτικήν γραμμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου